Kahramanmaraş’ta bakırcı sesleri sokaklardaki sessizliği bozdu
Kahramanmaraş merkezli iki yıkıcı depremin verdiği yaralar sarılmaya çalışılıyor. Araya kurtarma çalışmalarının tamamlandığı ve enkaz kaldırma çalışmalarına geçildiği şehirde yavaş yavaş normal hayata geçilme çabaları görülüyor.
Tarayıcınız video desteklemiyor!
Kahramanmaraş'ın Pazarcık ve Elbistan ilçelerinde, 6 Şubat Pazartesi günü sadece 9 saat arayla meydana gelen 7.7 ve 7.6 büyüklüğündeki iki yıkıcı depremin ardından kentte yıkılan binaların enkaz kaldırma çalışmaları sürüyor.
Kahramanmaraş’ta meydana gelen depremin ardından sokaklar sessizliğe büründü.
Şehirde diğer illere doğru göç başladı.
Kalanların ise hayatlarını devam ettirmeleri için çadır ve konteyner yaşam alanlarının kurulma çalışmaları yürütülüyor.
Şehirde yaşamın devam ettiğini simgeleyen sesler bakırcılardan geldi
Şimdilik depremin ardından yaşamın devam ettiğine dair sesler ise bakırcıların çıkardıkları.
9 yaşındaki torununu kaybetti
Depremde 9 yaşındaki torununu kaybeden 60 yaşındaki Hasan Fedakar ise depremin ardından yıllardır emek verdiği bakırcılık mesleğine tekrar geri döndü.
Oturduğu sokak üzerindeki birçok binanın hasarlı ve yıkılmış olmasına rağmen hayatın devam ettiğini söyleyen bakırcı Hasan Fedakar’ın çalışırken çıkardığı sesler ise sokaktaki sessizliği bozdu.
“Yaşayanın işi bitmiyor, mücadeleye devam edecek”
Hasan Fedakar, bir yandan torununu acısını çekerken diğer yandan da yaşama mücadelesine tutunduğunu şu sözlerle anlatıyor:
Allah’ın izniyle ölüm bana yabancı değil. Dürüst yaşamazsak akıbetimiz belli. Önemli olan toplum olarak düzelip, sağlam olmamız. Yoksa kim ölmeyecek ki, kim kalmış ki. Çok zengin de öldü, çok fakir de öldü bu dünyada kim kaldı ki. O gece ben uyanıktım, namazımı kılmıştım. Deprem anında tövbe çektim, başka yapacağım bir şey yoktu. Ben evimde tektim, kızımın kaldığı yere gittim. Hava karanlıktı. Onun evi biraz çürüktü. Gittim ki ev yerle bir olmuş. Ondan sonra diğer kızımın yanına gittim. Onlar ailecek arabaya binmişler. Onlara 'büyük kızım Esra’nın evi yerle bir olmuş' dedim. Damat uyanıkmış. Üzerine hafif bir kolon düşmüş. Benim kızım da 3 katlı binanın en altında oturuyordu. Eşiyle en altta kalmış. Ben insan buradan zor çıkar dedim. Sabah Allah’ın izniyle bir iş makinesi bulduk. Operatör geldi. 35 saat sonra kızımı çıkardık enkaz altından. 9 yaşındaki torunum vefat etti. Kızımla, 3 yaşındaki kızını çıkarabildik. Bu bir nevi unutturuyor bana. Bu dünyada yaşayacaksak, hayata devam etmek gerekiyor. Deprem oldu diye duracak mıyız? Ölsek işimiz bitti dünyada ama yaşayan insanın işi bitmiyor, mücadeleye devam edecek.
İçindeki acıyı bastırıyor
Fedakar, çıkardığı seslerle şehre hayat katarken, dediği gibi içindeki torun acısını da bir bakıma böyle bastırmaya çalışıyor.