Büyük ölçüde İBB Başkanı Ekrem İmamoğlu’na atfedilen “İktidar İçin Değişim” manifestosunu asli sitesinden okudum.
Öncelikle “manifesto” sözcüğünün özgül ağırlığına biraz hakaret olmuş. İnsan o meşhur manifestodaki gibi geniş bir dünya algısı ve “Bütün ülkelerin proleterleri, birleşin!” gibi bir bitiş bekliyor. Oysa ortada bir manifestodan çok bir kafa karışıklığı var. Hele bunu yazanlar bir “beyin fırtınası” yaptıklarını sanıyorlarsa, hafif bir klima esintisi olmuş, hepsi bu…
Birinci ve ana kafa karışıklığı “neyin değişikliğinden” bahsedildiğinin anlaşılmaması.
“Ülkemizin sürdürülebilir biçimde kalkınması, vatandaşlarımızın refah ve medeniyet yarışında hak ettiği noktaya erişmesi, devletimizin adil ve demokratik bir devlete dönüşmesi için muhalefet güçleri olarak değişmek ve çok güçlü bir alternatife dönüşmek zorundayız.”
Özetle:
1) Ülkemiz değişmelidir
2) Ülkemizi değiştirmek için muhalefet değişmelidir.
Ülkemiz değişmeli mi?
Ülkemizde bir değişim talebi var mıdır? Tabi ki vardır ve son 20 yılda Cumhuriyet tarihinde hiç olmadığı kadar değişmiştir. Milletimiz geldiği yerden memnun değilse değişmeye, değiştirmeye devam eder. İktidara gelen ve istediği değişimi yapmayanları da değiştirir. Elinden tutan mı var? Serbest seçimde bir sıkıntı mı var? Ülkede tek parti diktası mı var? Seçilenlere darbe mi yapılıyor? Meclis mi kapatılıyor? Öyle ise değişmenin önündeki engel nedir, kimdir?
Ha değişim siyasi tercihlerle ve onların meclisteki temsilcileri ile yapılmayacaksa neyle yapılacak? Siyaset dışı araçlarla mı?
Ülkeyi değiştirmek için muhalefet değişmeli mi?
Olabilir de bundan bize ne? Değişin durun. Sizin de elinizi tutan mı var? Yüz yıl değişmediyseniz bu halkın sorunu mu? Yüz yılda ne partiler geldi, ne partiler geçti, ne partiler ne partilere dönüştü… Bir siz yerinizden kımıldamadıysanız biz ne yapalım sizin için.
Ana muhalefetin kendisine ülkeyi değiştirecek özne olma görevi vehmetmesi yeni değil.
Hatta CHP bunu varlık nedeni sayar. Yüzyıldır “ülke değiştirilmeli, bunların istediği gibi olmalıdır”. Dili, alfabesi, din algılayışı, kıyafeti değiştirilmelidir. CHP bir siyasi parti değil, bir toplum mühendisliği projesidir ve proje sona ereli 70 yılı geçmiştir. Bunca yıl sonra CHP’nin “asıl değişmesi gerekenin kendisi olduğunu anlaması” bazılarına göre büyük bir adım sayılabilir.
Oysa asıl anlaşılması gereken şu ki; CHP her ne kadar ilk 10-20 yılında kendini değişimin öznesi saymış ve bunda çaba göstermişse de, son 60-70 yıldır bu ülkede değişimin öznesi CHP değildir. Hele hele, hepsi esasen CHP tandanslı, kendisini solcu, aydın sanan akademisyenler, rektörler, yüksek yargı, üst rütbelilerden oluşan “vesayet sınıfı” hiç değildir. Tam da tersine bunlar 60 yıldır statükonun simgesi olmuş, hiçbir şeyin değiştirilememesi için gerekirse halka silah çekmiştir. Bunların yandaşı statükocu basın/medya da halkın seçtiklerine muhalefet etmeyi solculuk, ilericilik olarak kakalamıştır. Bunlar değişimin değil statükonun özneleridir. 2007’nin 27 Nisan'ında da son barutlarını tüketmişlerdir.
Bu ülkede değişimin öznesi artık ne CHP’nin statükocu kadroları, ne de onun 1930’larda kristalize olmuş ideolojik saplantılarıdır.
Evet, CHP yapısal olarak değişmelidir, çünkü artık kendisi değişimin öznesi değil nesnesidir.
Değişebilecek midir?
Genetik yapısı el vermez.
Manifesto şöyle bir davet ile sona eriyor: “Bu mecra, “Nasıl bir Türkiye, nasıl bir CHP, nasıl bir siyaset, nasıl bir muhalefet?” sorularına yanıtlar aramak ve mümkün olan en yüksek sayıda vatandaşı değişim sürecine katılmaya davet etmek üzere tasarlanmıştır. (…) her vatandaşımızı bizlerle iletişim kurmaya aşağıdaki butonu tıklayarak ulaşılacak form üzerinden değişimle ilgili görüş ve önerilerini paylaşmaya davet ediyoruz.”
Ne kadar güzel değil mi?
Yalnız, vatandaşlarınız 70 yıldır sizle iletişim kurmaya çalışıyordu, kuramayınca alternatif partiler kurdu. Her seçimde onları iktidara getirdi, getiriyor.
Yani geçti Bor’un pazarı…
Daha Fazla Yorum Yükle
0 Yorum Yapılmış