Minamata hastalığı nedir

1950'li yıların ortasına doğru, Japonya'nın Minamata şehrinde ortaya çıkan minamata hastalığı, nörolojik bozukluklar ile kendini gösteren cıva ve metil cıva zehirlenmesinden kaynaklanan bir rahatsızlıktır.

Minamata hastalığının ortaya çıktığı dönemde, Japonya'da çevre kirliliği büyük sorunlara neden olmuştur. Özellikle deniz ürünlerinde zehirlenmeye yol açabilecek birçok ağır metal bulunmaktaydı.

Minamata hastalığına neden olan ağır metalin cıva olduğu yıllar sonra tespit edilebilmiştir. Bu nedenle 'kronik cıva zehirlenmesi' yıllarca Minamata hastalığı olarak anılmıştır.

MİNAMATA HASTALIĞI BELİRTİLERİ

Minamata hastalığında vücutta biriken metil cıva, sinir sistemi üzeirnde zehirli etkileri olan bir maddedir. Bu nedenle kişide sinir sisteminin düzgün çalışmamasına yönelik belirtiler ortaya çıkmaktadır:

Havale El ve ayaklarda uyuşukluk ve duyu kaybı Yürüme bozuklukları Konuşma bozuklukları Denge sorunları Hhareket koordinasyonu sorunları El ve ayaklarda ince titremeler Ses tonunun değişmesi ve ayarlanamaması Görme sorunları ve görüş alanının daralması Kontrolsüz göz hareketleri İşitme sorunları Yorgunluk Baş ağrısı Tat ve koku kaybı

Durumu çok ciddi olan kişilerde bu belirtiler de görülebilir:

Akıl sağlığının bozulması Bilinç kaybı Koma

MİNAMATA HASTALIĞI NEDENLERİ

Minamata hastalığı, cıva ve metil cıvanın vücutta birikmesi ve zehirlenmeye neden olması ile ortaya çıkmaktadır.

Cıva ve metil cıva, fabrika atığı olarak sulara karışmakta ve bu suları veya su canlılarını tüketen kişilerde zehirlenmeye sebep olmaktadır.

MİNAMATA HASTALIĞI TEDAVİSİ

Minamata hastalığının kesin bir tedavisi bulunmamaktadır. Genelde belirtilerin hafifletilmesi için gerekli işlemler uygulanmaktadır.

Bu durum, Minamata hastalığına bağlı olarak ölen, sinir sisteminin önemli bir yapı taşı olan nöronların çoğalma kapasitelerinin yok denecek kadar sınırlı olmasında kaynaklanmaktadır.

Henüz nöron ölümüne sebep olmayan cıva zehirlenmelerinde ise cıvanın vücuttan daha hızlı atılması için uygulanabilecek tedaviler bulunmaktadır.

Metil cıva zehirlenmelerinde panzehir olarak N-asetil sistein kullanılabilmektedir. N-asetil sistein, ağızdan alınır ve metil cıvanın idrar yoluyla atılımını artırır. Ancak n-asetil sisteinin element halindeki cıvanın vücuttan atılımına etkisi yoktur.

Ağız yoluyla kullanılan, on dokuz günlük bir ilaç olan Suksimer ise hücre içerisine girmiş olan cıvaya etkisizdir. Ancak kanda yüksek miktarda cıva tespit edilmesi halinde bu cıvanın kan yoluyla hücrelere girerek hasara sebep olmasını engeller.

Vücudumuz için hayati bir element olan selenyum, cıvaya bağlanma isteği çok güçlü olan bir elementtir. Cıva zehirlenmelerinde hem serbest selenyumun hem de selenyum içeren enzimlerin cıva ile bağlanması selenyumun hayati işlevlerinin önüne geçerek beyin hasarına sebep olabilmektedir.