Tek parti diktası bitip sopasız ilk seçimler yapıldığında pek sevinmiştik. Artık ülkemizde de ikinci bir parti vardı ve biz de artık A ile A arasında değil A ile B arasında bir seçim yapabilecektik. A ile A arasında bir seçim yapmak bir komedidir. Demokratik ülkeler buna ağızları ile gülmezler. Ama biz 23 sene yaptık bunu.
A ile B arasında seçim yapıp B’yi seçince, B’yi iktidara getirdik sandık. Sonunda A’ya “Dur” demiştik. Meğer o iş o kadar kolay değilmiş. İktidar oluyormuşsun ama muktedir olamıyormuşsun. Bunu 10 yılda kafamıza çaktılar. Bazı kafaları da ipe çektiler.
Korkudan tekrar A’yı seçtik ama gönlümüz B’de kaldı. İlk fırsatta tekrar B’yi getirdik iktidara. Yeni B biraz daha cesurdu ama yine de muktedir olamadı, iki kere daha vurdular kafasına B’nin.
Biz oy veriyor, seçiyorduk, iktidara getirdiğimizi sanıyorduk ama orada başka bir iktidar vardı ve asıl muktedirler onlardı. Bizim seçtiklerimizi itekleyip düşürüyorlardı her zaman.
İşte o gerçek iktidara, gerçek muktedire “vesayet odağı” deniyordu. Çok güçlü bir bloktu. Statuko oydu. Hiçbir üyesini biz seçmediğimiz için değiştirmek de mümkün olmuyordu. Kendi aralarında seçimler yapıp al gülüm ver gülüm sürekli birbirlerini seçiyorlardı.
Seksen yılımız A’yı seçmeye zorlanmakla, seçmezsek dayak yemekle geçti.
En çok ağırımıza giden de, bizim seçtiklerimizin iktidar görünmesi ve onlara yönelik eleştirinin muhalefet sayılması, bu sayede sözüm ona dördüncü kuvvet olacak basın silahşörlerinin bizim seçtiklerimize kılıç çekerek kendilerini muhalif, solcu, ilerici gibi gösterebilmeleriydi.
Öyle ya, bir ülke basınının üyelerinin çoğunun dördüncü kuvvet değil de “darbe yanlısı beşinci kol ajanı” olduğunu dünyaya nasıl anlatırsınız? Böylece dışarıda da bedava kahraman oluyorlardı. Oysa yaptıkları tek şey bizim seçtiğimiz iktidarı eleştirip esasen perde arkasındaki gerçek muktedirleri, yani statükoyu savunmalarıydı. Yani gerçek statükocu, tutucu, gerici onlardı ama kendilerini ilerici olarak pazarlıyorlardı.
Hasılı 80 yıl boyunca bizim seçtiklerimiz muhalefet, onlar iktidar olarak kaldı.
Amiral gemileriyle, korvetleriyle, maaşını CIA’nın verdiği istihbaratları ile derin devletleri ile epey bir sefa sürdüler.
Elbette ki sefa sadece siyasi değildi. Devlete sırtını dayayarak kamu ihalelerini al gülüm ver gülüm yapmak işin aslı idi.
Her şeyi onlara yontan bir Kamu İhale Kanunları vardı.
Sonra bir gün bizim seçtiğimiz bir delikanlı çıktı ve kafamıza yeni bir sopa vurmaya hazırlanan statükocubaşına “sen benim memurunsun, bana muhtıra veremezsin” dedi.
Çok ciddi çabalara girişti. Darbeciliği suç haline getirdi. Darbecilik taşının altına yuva yapmış böcekleri, DGM’leri, birbirini seçme sistemlerini vb. alaşağı etti. Statüko değil alternatif oldu.
Elbette yine çok sevindik. Statükoyu yıktık sandık. Hatta bir keresinde darbeci bir başka hain grubu kendi çıplak ellerimizle durdurduk. Mutluyduk.
Sonra bir gün “bu dinciler bir gün kılıçla kafamızı kesecek” diye ağlaşan endişeli statükocuları sevindiren bir şey oldu. Gerçekte kılıcı onlar çekip, üzerine ant içtiler.
Hani statükoyu yıkmıştık?
Demek ki iktidar olmak, üstüne üstlük uğraşıp muktedir olmak statükoyu yıkmaya yetmiyormuş. Statüko soyut bir siyasi güç değilmiş. Sırtını Devlete dayayıp ihalelere konmak kolay vazgeçilecek bir şey değilmiş. Her statükoyu yıkan statüko karşıtı olmuyormuş. Kamu İhale kanununu 200’den fazla kez değiştirmek de yetmiyormuş. Yeni statüko değil “Alternatif” olmak gerekiyormuş.
Şimdi ana muhalefet partisi yerel seçimde birinci parti oldu ya, daha iktidar bile olmadan yağmalar başladı.
Oysa biz kim seçilirse seçilsin, statüko geri dönmesin istiyorduk
Yeniden A’ya dönmeyelim istiyorduk.
Binlerce kilometre kara ve demir yolu yaptık, köprüler, hava alanları, kurvaziyer limanları yaptık, çok yol kat ettik.
Ama konu statüko olunca
Demek ki bir arpa boyu yol gitmişiz.
Ana muhalefetin eski statüko ile hiçbir sorunu yoktu, hatta onu kuran kendisiydi.
Şimdi iktidara gelirse ne yapacak sanıyorsunuz?
Hiçbir ekonomik, sosyal, siyasi soruna alternatif çözüm olmayacak. Öyle bir özgeçmişi de, planı da, programı da, niyeti de yok…
İktidar olacak, muktedir olacak, statükocu olacak ama bir tek şey olmayacak
Alternatif…
