Kemal Sunal ile yapılan son röportaj

Giriş: 18:35 - 03.07.2010

Maddi durum kötüydü demek?
Tabii memur bir ailenin çocuğuydum ve haliyle maddi durumumuz iyi değildi. Orada büyüdük ama güzel bir kenar semtte büyüdük. Eski İstanbul’u yaşadık.
Okul?
Uzun sürdü benim okul hayatım. Ben Mimar Sinan İlkokulu’nu bitirdim. Eskiden imtihan da yoktu, özel okullar da bu kadar çok değildi; belki iki tane özel okul vardı. Devletin ortaokullar, liseleri vardı ve ilkokulu hangi semtte bitirdiyseniz oradaki ortaokula devam ederdiniz. Öyle şimdiki gibi Vefa’da okuyan öğrencinin Yeşilköy’deki okula gitmesi gibi bir durum yoktu. O yüzden ben de Vefa Lisesi’ne girdim, ortaokulu ve liseyi orda bitirdim. Liseyi en geç bitiren talebelerden biriyim. Tam 11 sene sürdü.

Gerçek bir Hababam…
Tabii, tabii, kesinlikle… Sonra üniversiteye girdim, bir sene okudum, tiyatro ağır bastı ve bıraktım. Ara verdiğimde birinci sınıftan 6-7 tane dersim kalmıştı, ondan sonra senelerce uğramadım. Sonra aftan yararlandım…

İnek Şaban’dan bugüne iki tane Kemal Sunal görüyoruz. Biri o dönemde Ertem Eğilmez’in filmlerinde oynayan Yedi Bela Hüsnü,Sakar Şakir, İnek Şaban olan Kemal Sunal, diğeriyse şimdi reklamlarda oynayan, Propaganda’da rol almış Kemal Sunal. Yüz formu olarak da geçerli söylediklerim. Arada ne yaptınız?
Ara yok, beş altı senelik bir ara var ama bu da ara sayılmaz çünkü bu arada dizi yaptım. Sinema durağan bir döneme girmişti, televizyona dizi yaptım. Bay Kamber, Şaban Askerde, Şaban ile Şirin, Saygılar bizden gibi diziler çevirdim.Onlardan sonra da Propaganda’yı yaptık

O dizilerin reytinglerinde sarsıntılar oldu,tutmadı.Bir korku yarattı mı?
Hayır yaratmadı.
Nasıl yorumladınız bunu?
Dizi başka bir şey,dizi mantığı başka,sinema başka diye düşünüyorum.O yüzden onların benim sinema kariyerime bir etkisi olmadı dizilerde oynamak sıkıcı bir iş.Zaten çok çabuk sıkılan bir insan olduğumdan devamlı bir işte olamam.

Biraz adrenalin açıyız.
Aynı yer aynı insanlar… Her gün git gel aynı şeyler, ondan sonrada bırakıyorum ipin ucunu.Bu rutin beni biraz sıkıyor,çekim bir an bitse de gitsem diye bakar oluyorum.Bundan başka şeylerde olabilir tabii.Mesela konu seçiminde hatalarımız olmuş olabilir.
Neriman Köksal’ı sokakta görüp,’’çok güzel bir kadın,bunu oynatalım’’diyerek keşfetmişler.Siz de sokaktan mı geçiyordunuz?
Benim zaten bir tiyatro kariyerim vardı.Tabii pek çok kişi ona yetişemedi ama önceleri tiyatroda oynadım.1975 yılına kadar tiyatroyu bırakmadım.1972’de sinemaya başladım,demek ki ilk üç yıl beraber götürmüşüm tiyatroyla sinemayı.Tiyatrodan geldim yani.Ertem Eğilmez bir günbir oyun seyretmeye geldi ve beni beğendi. Sinemaya çağırdı ufak bir rol için.’’Tatlı diller diye bir film,Filiz akın oynuyordu.Ben de gittim. Başlayış o başlayış.

Tiyatro nasıl başladı?
Ben seçtim. Yani günün birinde sinema starı olacağımı biliyordum,kafamda vardı benim.’’Ben bir sinema starı olacağım’’ deyip duruyordum kendime.Ama bunun için kimsenin kapısını çalmadım,kimseyi tanımam,etmem.Tiyatroysa apayrı…Vefa Lisesi’nde tiyatro yapıyordum, ayrıca İstanbul’daki değişik amatör gruplarda da oynuyordum. Hatta lise son sınıfta okurken, bir piyes hazırlanıyordu, hani şimdi liselerarası tiyatro festivalleri oluyor ya, işte onun bir benzeriydi. Festival dönemin çok satan gazetelerinden Akşam Gazetesi’nce düzenleniyordu. Burada büyük başarı gösterdik, ama ben profosyonel olmuştum, birisi ispiyonlamış ve lise grubu ile oynamayı bırakmak zorunda kaldım. Vefa Lisesi benim yüzümden birinciliği kaptırdı diyebilirim. Yani henüz lise son sınıftayken profesyonel tiyatrocu oldum. Hocam benim ellimden tuttu, götütürp Müşfik Kenter’e teslim etti. Eskiden hocalar talebeleriyle çok ilgiliydi, felsefe hocam da “bu çocuktan iyi oyuncu olur” deyip, götürüp “al bakalım” demiş…